[ Pobierz całość w formacie PDF ]
rozpoczął przekazywanie ogromnych dóbr Kościoła ludziom ubogim. Nie miał
też żadnych ciągot do rozpusty ani symonii. Wysocy dostojnicy kościelni coraz bardziej wyrażali
swój niepokój, argumentując, że taka postawa niefrasobliwości wobec dóbr kościelnych może
wkrótce doprowadzić do bankructwa Kościoła. Wtedy kardynał Benedykt Gaetani, notariusz
papieski, ujrzał swą szansę. By zyskać zaufanie Celestyna, wewnątrz olbrzymich sal Castello Nuovo,
pięciopiętrowego zamku górującego nad Zatoką Neapolitańską, zbudował staremu mnichowi
drewniana szopę. Tam też Gaetani nakłaniał
Celestyna do abdykacji.
Zaledwie piętnaście tygodni po swym wyświęceniu Celestyn wezwał kardynałów, upraszając ich, by
oddali swe kochanki do zakonów i żyli w ubóstwie jak Jezus. Po czym, dając im odpowiedni
przykład, Celestyn zrzucił papieskie szaty, wdział łachmany mnicha, złożył rezygnację i odjechał, jak
Jezus na osiołku.
Po zorganizowaniu tego cichego zamachu stanu Geatani został wybrany papieżem przez wdzięcznych
kardynałów i wstąpił na papieski tron jako Bonifacy VIII (1294-1303). Niejako dla zapewnienia
sobie pełnego bezpieczeństwa, po objęciu urzędu papieskiego niezwłocznie zamknął Celestyna w
zamku Fumole, gdzie ten po kilku miesiącach zmarł z głodu i wycieńczenia.
Gdy okazało się, że jednego papieża można usunąć ze stanowiska, nic nie stało na przeszkodzie, by
tak też stało się z kolejnym. Ród Gaetanich miał odwiecznych rywali w rodzie Colonnów, którzy
utworzyli sojusz z największym wrogiem Bonifacego, Filipem Pięknym, królem Francji. Oskarżali
Bonifacego o przeróżne występki na tle seksualnym, jak również o herezję, tyranię, nieczystość i
konszachty z diabłem . Najwidoczniej w noszonym przez niego na małym palcu lewej ręki
pierścieniu zamieszkiwał ów zły duch, który rozmawiał z nim i wychodził w nocy, by z nim spać. Tak
czy inaczej Dante wysłał
Bonifacego do najniższego kręgu piekieł.
Skłonności seksualne Bonifacego były dobrze znane jeszcze przed jego wyborem na papieża. Ten
rozpustnik utrzymywał niegdyś zamężną kobietę wraz z jej córką, traktując je jako kochanki. Jego
seksualne przygody po elekcji nie były wielka tajemnicą. Zostały one rozpowszechnione przez
Pandulfusa Colenuciusa w napisanej przez niego historii Neapolu.
Niemniej jednak latem 1303 roku Filip Piękny zwołał w Paryżu obrady parlamentu, by sądzić
Bonifacego. Zarzucono mu niewiarę w życie pośmiertne, magię, obcowanie z diabłem, pogląd, że
grzechy cielesne nie są w ogóle grzechami, zamordowanie papieża Celestyna, a oprócz tego herezję,
symonię i zachłanność. Nie powiodła się też próba pojmania Bonifacego i doprowadzenia go siłą na
salę rozpraw. A mimo to postępowanie sądowe odbywało się, choć bez jego obecności.
Młody szewc zwany Lello z diecezji Spoleto zeznał, że wkrótce po śmierci papieża Mikołaja IV w
1292 roku sprzedawał buty w Perugii. Bonifacy, wówczas kardynał Benedykt Gaetani, przebywał
wtedy w mieście i pewien człowiek z jego otoczenia przywołał owego szewca. Według jego słów,
kardynał zapragnął pary butów. Tak więc nastoletni wówczas Lello udał się do domu, gdzie
przebywał Bonifacy i zaopatrzył go w odpowiednie obuwie, po czym, wedle zeznań szewca,
Bonifacy zaczął obcałowywać go i umizgiwać się. Chcę, byś czynił to, czego pragnę miał rzec
kardynał. - Pragnę spać z tobą, za co spotka cię hojna zapłata.
Lello nie był jednakże tym typem człowieka, za jakiego uważał go Bonifacy.
Panie, nie powinieneś tego czynić, jako że jest to wielki grzech, odrzekł przyszłemu papieżowi.
Dzisiaj jest niedziela, święto Matki Boskiej.
Bonifacy jednak, jako osoba duchowna, tak przekonywał młodego człowieka: Nie jest to większym
grzechem nizli złączenie razem dłoni ująwszy go odrzekł. A co do Przenajświętszej Dziewicy,
do której tak tęsknisz, to nie jest ona większą dziewicą nizli moja matka, która ma wiele dzieci .
[ Pobierz całość w formacie PDF ]