[ Pobierz całość w formacie PDF ]
pierwsze wynijdzie z domu mego, a zabieży mi wracającemu się w pokoju od synów
Ammona, to ofiaruję na całopalenie Panu . Następstwa takiego ślubu mogły być złe,
np. gdyby wybiegło mu naprzeciw coś, czego nie można składać w ofierze, np. osioł
lub człowiek. Co też się stało. Dlatego św. Hieronim mówi o Joftem147), że w ślubo-
waniu był głupim, gdyż nie zastanowił się, a w wykonaniu łotrem. Wprawdzie na
początku jego historii powiedziano (11, 29): Stał się tedy nad Jeftem duch Pański ,
gdyż wiara i nabożność jego, pod której wpływem zrobił ślub, pochodziły od Ducha
Zwiętego. Zaliczono go w poczet świętych z powodu zwycięstwa, które odniósł, i
dlatego, ze prawdopodobnie po tym pokutował za dokonaną zbrodnię na córce która
wyobrażała pewne dobro (śmierć Chrystusa).
3. Umartwienie własnego ciała przez nocne czuwania i posty o tyle Bogu jest
miłe, o ile jest czynnością cnotliwą, a więc gdy zachowuje właściwą miarę ujarzmiając
pożądliwość, ale nie obciążając za nadto natury. Pod tym warunkiem takie
umartwienia mogą być przedmiotem ślubu. Wszak św. Paweł Apostoł powiedział
(Rzym 12, 1): Proszę was tedy, Bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście wydawali
ciała wasze na ofiarę żywą, świętą, przyjemną Bogu , a zaraz po tym dodał : jako
wyraz rozumnej służby waszej . Ponieważ jednak w sprawach odnoszących się do
71
siebie samego, człowiek łatwo myli się w swych sądach, tego rodzaju śluby należy
raczej zachować lub zaniechać zgodnie z sądem przełożonego, tak jednak, że jeśliby
ktoś odczuwał widoczną szkodę dla ciała, a nie mógłby zwrócić się do przełożonego o
zdanie, nie powinien takiego ślubu zachować. Natomiast ślubowania rzeczy próżnych
lub nieużytecznych należy raczej wyśmiać niż zachować.
Artykuł 3
CZY KA%7łDY ZLUB OBOWIZUJE DO
SPEANIENIA GO ?
Postawienie problemu. 1. Wydaje się, że nie każdy ślub zobowiązuje do spełnienia go,
gdyż:
1. Człowiek bardziej potrzebuje tego, co inni czynią aniżeli Bóg, który jak
czytamy w Psalmie (15, 2) - nie potrzebuje naszych dóbr. otóż zwykłe przyrzeczenie,
dane człowiekowi nie obowiązuje do spełnienia go, zgodnie z przepisami prawa
ludzkiego, ustanowionego z powodu zmienności woli ludzkiej. A więc tym bardziej
przyrzeczenie dane Bogu, zwane ślubem, nie obowiązuje do spełnienia go.
2. Nikt nie może zobowiązywać się do tego, co niemożliwe. Otóż niekiedy jest
rzeczą niemożliwą spełnić to, co się ślubowało, gdy to zależy od woli kogo innego,
np. gdy ktoś ślubuje wstąpić do klasztoru a mnisi nie chcą go przyjąć; gdy zajdzie
jakaś nieprzewidywana przeszkoda, np. gdy kobieta, która ślubowała dziewictwo,
zostanie zgwałcona, lub gdy człowiek ślubuje dać pieniądze ubogim, a potem je straci.
A więc nie zawsze istnieje obowiązek zachowania ślubów.
3. Kto jest zobowiązany do spełnienia czegoś, winien to natychmiast spełnić.
Otóż nie zawsze zachodzi obowiązek natychmiastowego spełnienia tego, co się
ślubowało, zwłaszcza gdy ślub jest warunkowy i odnosi się do przyszłości. A więc
śluby nie zawsze obowiązują.
Ale z drugiej strony powiada Pismo św. (Ekl 5, 3) Jeśliś coś ślubował Bogu, nie
omieszkaj spełnić ... i daleko lepiej jest nie ślubować, niżli po ślubie obietnic nie
spełnić''.
Odpowiedz. wierność wymaga spełnienia tego, co się obiecało. To też według św.
Augustyna148), wierność to spełnienie przyrzeczeń. Otóż człowiek najbardziej
powinien dochować wierności Bogu, już to ze względu na Jego panowanie, już to ze
względu na otrzymane dobrodziejstwa. Dlatego człowiek najbardziej jest obo-
wiązany do wypełnienia ślubów złożonych Bogu. Tego bowiem wymaga wierność,
jaka się należy Bogu od człowieka. Złamanie zaś ślubu jest odmianą niewierności.
Dlatego Salomon (Ekl 5, 3) dodaje: Albowiem nie podoba się Mu niewierna a głupia
obietnica".
Rozwiązanie trudności. 1. Uczciwość wymaga i to na podstawie prawa natury, by
każde przyrzeczenie dane przez człowieka człowiekowi obowiązywało do spełnienia
go. Do zobowiązania jednak prawnego na podstawie przyrzeczenia wymagane jest
72
zachowanie jeszcze innych warunków. A chociaż Pan Bóg nie potrzebuje naszych
dóbr, my jesteśmy jednak wobec Niego najbardziej zobowiązani. Dlatego złożone Mu
śluby jak najbardziej obowiązują.
2. Jeśli to, co ktoś ślubował, z jakiejkolwiek przyczyny stanie się niemożliwe
do spełnienia, ślubujący powinien zrobić wszystko co w jego mocy, by przynajmniej
miał chętną wolę zrobienia tego co może. Kto więc ślubował wstąpić do klasztoru,
winien zrobić wszystko co może, by go przyjęto. A jeśli zobowiązał się głównie do
wstąpienia do zakonu i w następstwie tego wybrał ten zakon lub to miejsce jako
najbardziej odpowiednie dla siebie, ale nie może być tam przyjęty, wówczas winien
wstąpić do innego zakonu. Kiedy natomiast, składając ten ślub, miał zamiar
zobowiązać się do tego określonego zakonu lub w tym oznaczonym miejscu, np. z
[ Pobierz całość w formacie PDF ]