[ Pobierz całość w formacie PDF ]
wzoru. Potem rysowanie tych samych wzorów w szerokiej linii.
34. Rysowanie i malowanie linii falistych, zaokrąglonych i pętli. Tworzenie z nich własnych
kompozycji wzorów i odwzorowywanie podanych układów (ozdabianie prac plastycz-
nych). Rysowanie wzorów od strony lewej do prawej i z góry na dół. Odtwarzanie wzo-
rów na gładkich kartkach papieru, w szerokich i nieco węższych liniach w sposób pre-
cyzyjny i płynny.
35. Rysowanie (malowanie) kół i owali oraz tworzenie z nich, a także odwzorowywanie po-
danych wzorów. Rysowanie kół i owali na gładkiej powierzchni i w liniaturze (odwrot-
nie do ruchu wskazówek zegara).
36. Tworzenie z różnych rodzajów linii: kształtów, figur i wzorów. Ozdabianie nimi prac pla-
stycznych płaskich i przestrzennych. Rysowanie wzorów bez linii i w zwężającym się co-
raz bardziej polu ograniczonym liniami usprawnianie drobnych, precyzyjnych ruchów
dłoni i palców.
37. Rysowanie znaków literopodobnych w sposób płynny, ciągły, bez częstego odrywania rę-
ki (od strony lewej do prawej) staranne odtwarzanie kształtu wzorów i mieszczenie ich
w wyznaczonych liniach.
38. Rysowanie znaków literopodobnych (ołówkiem, kredką, flamastrem) na kartkach z li-
niaturą zeszytu stosowanego w klasie pierwszej szkoły podstawowej.
Treści rozszerzające
1. Wyrażanie swobodnej ekspresji ruchowej przy muzyce (ruchy całego ciała, głowy, nóg,
rąk, dłoni).
2. Majsterkowanie z pomocą prostych narzędzi (usprawniające ruchy drobnych mięśni
dłoni i palców). Haftowanie krzyżykami.
3. Próby pisania liter w liniaturze, na kartkach zeszytu stosowanego w klasie pierwszej.
4. Wykorzystanie elementów metody Bon Dpart , tzw. metody dobrego startu i ele-
mentów ćwiczeń Dennisona.
106
4. PRZYGOTOWUJ SI DO CZYTANIA I ZACZYNAM CZYTA
1
W przygotowaniu do czytania szczególnie ważne jest doskonalenie:
a) poprawności wymowy i umiejętności wypowiadania się (dbałość o bogactwo słow-
nika, strukturę gramatyczną wypowiedzi, właściwe posługiwanie się melodią, akcentem i ryt-
mem mowy);
b) zdolności myślenia i zapamiętywania;
c) umiejętności skupiania uwagi, patrzenia, słuchania i rozumienia;
d) wrażliwości słuchu fizycznego, muzycznego i językowego;
e) spostrzegawczości wzrokowej;
f) umiejętności porównywania, różnicowania, kojarzenia, porządkowania i zapamięty-
wania bodzców słuchowych i wzrokowych (obrazów, kształtów), a także kojarzenia z nimi
różnych umownych znaczeń (np. umowa: 2 uderzenia w kołatkę siad prosty; 3 uderzenia
siad skrzyżny...);
g) powstawania zainteresowań czytelniczych i utrzymywanie stałego kontaktu z książką
(ilustracją i tekstem).
Rozważmy w skrócie nazewnictwo teoretyczne i praktyczne, odnoszące się do zagad-
nień językowych występujących w początkowej nauce czytania i pisania.
Powszechnie wiadomo, że w analizie i syntezie słuchowej wyróżnia się: głoskę, zgłoskę
i słowo, a w analizie i syntezie wzrokowej: literę, sylabę i wyraz. Rzeczywistość i praktyka
eliminowały stopniowo podwójne nazewnictwo, tak w edukacji przedszkolnej, jak i wcze-
snoszkolnej, ponieważ język jest tworem żywym i podlega ciągłym przeobrażeniom (tylko
łacina jest językiem martwym). W wyniku tych zmian, powstało uproszczenie stosowane
dzisiaj przez zdecydowaną większość nauczycieli. Polega ono na pozostawieniu rozgrani-
czenia nazw dla pojęcia głoski i litery oraz na posługiwaniu się nazwą: sylaba i wyraz, za-
równo w odniesieniu do wypowiedzi, jak i do napisów. Sylaba i wyraz mogą być wypowie-
dziane lub napisane. Dodajmy, że nazwa zgłoska była i tak przeznaczona dla nauczycie-
la, podobnie jak terminologia odnosząca się do ćwiczeń słuchowych w obrębie początku,
środka i końca wyrazu (nagłos, śródgłos, wygłos).
Określenia: wyraz i słowo, używane są zamiennie, a zależy to od sytuacji i kontekstu,
np.: On mówi brzydkie wyrazy (słowa) , Wyjaśniamy niezrozumiałe wyrazy (słowa) , To
[ Pobierz całość w formacie PDF ]